Θα θρέψει κάποιον άραγε η σαπίλα μας;

Βλέποντας τον κόσμο να ποδοπατά την άσφαλτο, σκέφτηκα πως όλοι μας, μοιάζουμε φτυστή ανθοδέσμη που έχει αρχίσει να ξεθωριάζει και να λυγάει τα κοτσάνια της. Μας έκοψαν απότομα εδώ και κάμποσο καιρό, απλά για να μας παίξουν στο χρηματιστήριο, επενδύοντας σε μετοχές μιας φούσκας ιδεολογίας. Δεν ξέρω πόσα χρόνια να μετρήσω πιο πίσω, κι ίσως, αν δεν χαράμιζα τον χρόνο μου στοχεύντας στην αποτύπωση των σκέψεών μου - θαρρείς και είναι τίποτα τρομερό η προσωπική εγκεφαλική βιοχημεία μου - να μπορούσα να βάλω την πινέζα, όπου ο αφέτης σήμανε παρακμή, στον ιστορικά χρονικό χάρτη.

                Οι ενεργητικοί μηδενιστές φιλόσοφοι, από ότι θυμάμαι από αυτά που νομίζω ότι κατανόησα διαβάζοντάς τους, μας τραντάζουν κάθε στιγμή από τους ώμους, να μας υπενθυμίζουν πως αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης, είναι η παρακμή. Κοιτώντας οποιοδήποτε σημείο, πιο πίσω χρονικά, στην ζωή μου μέχρι στιγμής, και συγκρίνοντάς το κατόπιν με το τωρινό, δεν είναι και πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι ζω το σάπιο μέρος του μεγαλείου της φύσης. Δεν χαίρομαι να αποσυντίθεμαι, και να αναζητώ σπασμένες ταυτότητες, λυγισμένα κλαδιά ψηλών δέντρων να κρατηθώ μήπως γλιτώσω από το χείμαρρο, που μέσα του κυλά η πεινασμένη μούχλα και φθορά.

                Ξέρω. Το έχω έχω πει και άλλες φορές. Πφφφ! Γεννήθηκα για να μην έχω νόημα. Και ακριβώς για αυτό το λόγο οφείλω, προς την αντίληψή μου αυτή, να τρέφομαι από την απαισιόδοξη σκέψη μου. Σκέφτομαι, έπειτα, ότι αυτή η ενασχόληση με την απουσία νοήματος, ίσως να δημιουργεί την τέλεια νοσηρή φαντασιωτική ανακάλυψή του, σε αυτήν ακριβώς την ηδονιστικά παρα-αυτοκτονική διαδικασία, που επιδίδομαι με κάθε ευκαιρία για αναψυχή. Κι όμως, δεν μού αρέσει να χαρακώνω την ταυτότητά μου, αυτό το φάντασμα τελοσπάντων της παρηγοριάς μου, τολμώντας να σκεφτώ την ίδια στιγμή ότι κατατρώγεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο από τα σκουλήκια της φύσης.

                Ίσως αν τώρα διάβαζα ιστορία, να βρισκα να μού δώσω μια λύση εξαφάνισης από την τωρινή χρονική «μπαστακοποίησή» μου στον κοινωνικά αντικειμενικό χρόνο. Όμως δεν ξέρω ιστορία. Δεν ξέρω επιστήμη. Και ως κομπλεξική αμφιβάλλω για το αν υπάρχει επιστήμη να αναστρέψει την πορεία μιας τέτοιας δύναμης. Τι; Η αλεπού 100 και το αλεπουδάκι 101; Εμείς δεν φτιάξαμε την επιστήμη, μήπως και ανατρέψουμε την φυσιολογική μας καταπάτηση;